1)- თქვენ მე ვერ მომკლავთ, ვერ შეძლებთ ამას, უსულო გვამად ვერ გადამაქცევთ, მე თავს მოგახვევთ მუქ ფერთა გამას, და თავს ვერასდროს ვეღარ დამაღწევთ...

2)- რომ არ გტკენოდა, გაგეფინე წაქცეულს მინდვრად...რომ არ გწყენოდა, გადავმალე ღიმილქვეშ ცრემლი.

3)-ყველაზე საბრალო მათხოვრის თვალებია,ყველაზე წმინდა კი ხატის.ყველაზე შეშლილი პოეტის თვალებია,ყველაზე მაცდური ქალის!ყველაზე ვერაგი ფლიდის თვალებია,ყველაზე ღვთიური ბერის,ყველაზე უმანკო ჩვილის თვალებია,ყველაზე თბილი კი დედის!

4)- ვეძახი მშველელს და არავინ გამოჩნდა, აი, შენც მიდიხარ _არც ცდილობ მიშველო... არ მინდა წასვლა და სხვა გზებიც არ მოჩანს, მე წავალ, არ მინდა ტკივილი გიჩვენო . . .

5)- გარეგნული სილამაზით ნუ იამაყებ,ის შენი დამსახურება არ არის,ის ღმერთის მოწყალებაა.სულიერი მშვენიერებით შეგიძლია იამაყო,ვინაიდან ამ უნარით ღმერთმა დაგაჯილდოვა,ნუ გამოკვებავ შენს სულს ანგარებით,რადგან უსულოდ გრძნობებს მოკლებული ფულიანი გვამი იქნები!

6)- რა გაგიჟებით მიყვარდი მაშინ,როცა მე შენს წინ წამომცდა....არა!

7)- საოცარია, რომ ადამიანს შეუძლია სიკვდილი, როდესაც უყვარს.

8)- მე მარტოობამ როგორც ფიქრი გამაცამტვერა,და მე უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს,ავედევნები კვლავ კლავიშებს ქარად და მტვერად,მაინც ჩემნაირს ხვალ დროება ათასს გააჩენს.მე მარტოობას გავექეცი ამ ქვეყნად ვითომ,მაგრამ აღმოჩნდა,მარტოობა ვყოფილვარ თვითონ. . . .

9)- მარტოობა . . . სულის მიყინვა , და ირგვვლივ განახევრებული სახეები . . .სამყაროს გვერდს ვუვლი , ჩემ გზას ვძერწავ და აცეკვებულ სულს ვუბრძანებ დამშვიდდეს . . . . .

10)- შენ მე შემხედე,მიცანი! რატომ დადუმდი? - მე შენ გიცანი!